Cisza Pośród niezmąconej ciszy Nikt nic nigdy nie usłyszy Pośród cichej ponoć ciszy Cisza zawsze wszystko słyszy Cisza serce mi rozrywa Cisza która zawsze wygrywa Cisza która nigdy nie przegrywa Cisza która ponoć leży nieżywa * Ponoć cisza jest głucha Ponoć ona wszystko słucha Pośród głuchej ponoć ciszy Cisza zawsze wszystko słyszy Cisza głuche dźwięki wydaje Cisza która ma swoje zwyczaje Cisza która za głos chwyta Cisza która-Kim jesteś?- pyta * Pośród głośnej ciszy Cisza już nic nie słyszy Zagłuszyły ją myśli własne W swoim rozumie ciasne Pośród cichej ponoć ciszy cisza już nic nie usłyszy Cisza która w swych marzeniach spała Cisza która tylko ciszę miała Cisza która od nikogo nic nie brała Cisza która tylko ciszę chciała Wierzyć Chciałabym wierzyć, że można jeszcze raz wszystko przeżyć. Chciałabym móc pozostać, aby mym wyzwaniom sprostać. Chciałabym wierzyć, chciałabym cofnąć i raz jeszcze wszystko przeżyć, to co się dobrego zdarzyło, gdy we wszystko się jeszcze wierzyło. * Prosto i naprzód czas wciąż leci, gdy serce pustkami zaświeci, pamiętać co było w nim dobrego, a nie pamiętać co było złego. Dają o sobie znać wspomnienia, niekiedy potrzeba gaszenia, tego niezwykłego płomienia, którym są nasze wspomnienia. * Chciałabym wierzyć, że mogę na tym świecie przeżyć. Już nie chcę tu zostać, już nie chcę ludzkim wyzwaniom sprostać. Już nie chcę wierzyć, nie chcę cofnąć i raz jeszcze przeżyć, nie wszystko co było dobre, pragnę zostawić sobie. * Idąc naprzód daleka droga, aby dojść do niebios Boga. Do piekieł otwarta brama, lecz nie chcę tam iść sama. Tylko śmierć na mnie czeka, śmierć długa jak rzeka. Nie mogę już liczyć na pomoc ludzi, kiedy usnę, śmierć mnie obudzi. Te słowa, to nie duszy lecz ciała krycie, tak mnie nauczyło już życie. O Wolności Wolałabym teraz fruwać Jak ptaki na niebie Ale jestem zdana tylko na siebie. Moje rzeczy zostaną beze mnie a ja bez nich. Mówię- O wolności. Ta która zawsze mnie otaczałaś Piszę- O wolności. Ta która zawsze wiedziałaś Pamiętam- O wolności. Ty-to co ja, myślałaś. Rany Jeszcze ich nie widać, są świeże Jutro będą pytać, skąd się bierze Długa szrama na ręce jak krew, czerwona ona na wnęce mej lewej dłoni gdy jej dotykam, boli, jedna obok drugiej lini wzrok mój myli ile jest tych lini rany bólu ich nie czuję rany bólem, im dorównuję. Wolność Ptakiem być na wolności żyć latac wśród gór wypłwać spod chmur to marzeniem się stało stało się co się stać miało dążąc do spełnienia najskrytszego marzenia bez wody i jedzenia przyszła jesień odszedł wrzesień puste drzewa rosną aby zakwitnąć wiosną bez strachu siedzi gołąb na dachu on wolności się nie lęka on uważa że jest piękna drzewa wiosną zielone zimą śniegiem przebielone orzeł wolności doznał cudowny smak jej poznał latając wśród alei nie mając już nadziei O Miłości Rozłóż gazetę, piszą o miłości bez wątpienia wesołości Włącz telewizor, oglądaj o miłości w której nie brak jest sztuczności Weź książkę, czytaj o miłości która dożyła późnej starości. * Miłość nie wybiera, ona na mnie spoziera. Ta miłość mnie boli, miłość bez mej woli, lecz w tych oczach widać, a w twych uszach słychać, to co właśnie bym chciała, abym cię kochać musiała. * A teraz słuchaj o miłości pozbawionej wolności słuchaj o życiu o samym sobą byciu miłość robi co chce ona o tym wie a więc słuchaj o miłości pozbawionej wolności miłość która boli miłość bez naszej woli. Marzenia Od życia wciąż przez życie uciekać, W którym pułapki wszędzie mogą czekać, Od marzeń wciąż do marzeń uciekać, W marzeniach wszystko można przyrzekać. Wśród tych niewiernych marzeń uwięziona, Czekam ja sama, przez zdradzieckie myśli uwolniona. Wśród nieważnych już marzeń, czekam, Nigdy więcej już marzeń, przyrzekam. Lecz marzenia dopominają się o swoje, Chcą odebrać to, co teraz jest już moje. Przez marzenia wszystko stracić można, Wiedzie mnie teraz ścieżka rozdrożna, Uciec w środek świata mi pomaga, Bo nie chcę, by kierowała mną odwaga, Pragnę, aby prowadziła mnie rozwaga. Zamknięte Dusze Wokoło mnóstwo znajomych Tym nieznanym kuszonych Pierwszy siedzi luby mój On nigdy nie będzie twój Muzykę w tle słychać Zegar nie przestaje tykać A nauczyciel co chce to mówi A to jasne jest, bo on to lubi Oto właśnie są moi znajomi Wszyscy inni ale sami swoi Wszyscy sami swoi-jeden co się boi drugi aby coś umieć dwoi się i troi Wszystkich znam W swej pamięci mam Ich wygląd znam Lecz do duszy brak jest bram.